Estezjonizm

ESTEZJONIZM

Estezjonizm odnosi się do estezji jako wrażenia, czucia. A właściwie bardziej do hiperestezji, która sięga po doświadczenia nadwrażliwości, rozszerzoną percepcję i skrajne odczuwanie.
Przeniesiony na płaszczyznę sztuki dociera w głąb nieznanych nam obszarów, eksploruje światy poza ich obrzeżami.
Materia i anatomia formy życiowej nie jest tutaj jedynie przedstawieniem tego, co widzialne, ale wejrzeniem w emocjonalność z pogranicza krańcowych doznań. Stany ledwie świadome, często skrywane wyrażają się w mikro napięciach mięśni, gestach.
Istotny tu jest również kolor, który staje się rozszerzeniem dla formy bazowego rysunku węglem. Barwa dodaje temperatury, wypełnia przestrzeń impresji pomiędzy gestem, a doznaniem.
Estezjonizm opowiada o złożoności nakładających się na siebie światów, o mikro i makro-śmierciach, o mikro i makro-życiach, zawieszeniu w przestrzeni pomiędzy bytami. Obserwuje ułamkowe chwile stanów egzystencjalnych, bezpardonowo obnażając odwieczny dysonans tego, co często stłamszone wewnątrz do tego, co widoczne, pokazywane na zewnątrz.
Estezjonizm jest zachłanny doznań, kreatywny i dynamiczny, żywiołowy i żarliwy, bezkompromisowy i ciekawski.
Jest malarstwem duszy, portretem kwazi-momentu, wizualizacją mikro-zdarzenia, obrazowaniem ducha, esencji życia wyciśniętej z jego wielowątkowości.
Odbiorcy mojej sztuki często pytają jaki to kierunek ( ponieważ z czymś takim jeszcze się nie spotkali) ?

Odpowiadam – TO ESTEZJONIZM.

7 września 2018 r. odbyła się w Bielsku- Białej wystawa pod tytułem Estesjonim. 

Poniżej krótka relacja z wydarzenia, które jest świadomym początkiem mojego prywatnego kierunku w sztuce.